رشتآک

چند روزه که دارم با خودم کلنجار میرم که برای شروع وبلاگم چی بگم و چجوری بگم که بار دراماتیک هم داشته باشه. بعد از چند روز کلنجار رفتن فهمیدم سالها ننوشتن دستم رو سرد کرده و در کل هم من آدم مقدمه و موخره نیستم. پس تا دیرتر از اینی‌ که شده نشده میرم برای گپ و گفت. امیدوارم اونجور که پیش بینی میکنم بشه و نوشتن روز به روز حالمو خوبتر کنه، شما هم با خوندنش بهرحال بی نصیب از سر این سفره پانشید به امید حق. رشتآک...ادامه مطلب

امروز یادم افتاد به یک شبی از شب هایی که تازه اومده بودم اینجا، آپارتمان کوچولویی داشتم داخل یه مجتمع مسکونی بزرگ و واحد من تقریبا سمت خیابون اصلی بود، یه شب طبق معمول هر شب رفتم تو بالکن نشستم و مشغول سیگار و کتابم بودم و برعکس همیشه شب بسیار ساکتی بود، یهو با صدای مهیب یه طبل از جا پریدم، شد طبل و سنج، صدای ضربه های ریز و بم و زیر طبل و سنج و همهمه ! دسته ی عزاداری بود! خیلی حس عجیبی داشتم اون لحظه و اصلا نمیفهمیدم چی شده اومدم جلوی نرده ها و خم شدم سمت خیابون بله صدای دسته ی عزاداری محرم بود زنجیر هم میزدن نوحه ام میخوندن! وسط تگزاس ! تمام اون شب رو توی بهت و گیجی بودم فکر کردم  شاید همسایه ی ایرانی داریم و داره از خونه ی اون صدای نوحه و عزاداری میاد اما بعید بود! ایرانیای هیوستن اصلا توی این فضاها نیستن! خلاصه اون شب گذشت و من فرداش فهمیدم درست روبروی خونه ی من اون سمت خیابون یه مسجد بزرگ هست! که خیلی ام فعال و پرطرفداره و البته مال شیعیان پاکستانه. و صدای عزاداری از اونجا میومد. اون شب هم شب اول محرم بود. رشتآک...ادامه مطلب

ساعت یک و چهل و هشت دقیقه ی نیمه شبه و با سردرد شدیدی بیدارم و به عشق فکر میکنم. به فلسفه ش. به لزوم یا عدم لزومش. به چون و چراییش و البته به پیامدهاش. طبیعتا وقتی دو شبه که هیچ نخوابیدی و ضمنا بیست ساعتی هست که سردرد ولت نکرده نمیتونی از هیچ کجای این فکر و خیالا یه نتیجه ی درست حسابی که به درد دکان عطاریا بخوره دربیاری، اما بازم بیخیالش نمیشی. به این فکر میکنم که واقعا اصلاً چرا باید خالق تخم همچین تمنایی رو بکاره تو قلب آدم، وقتی بدون اون هم میتونی یه زندگی عادی داشته باشی، عشق آسمانی و معنوی رو منظورم نیست، عشق زمینی رو میگم، عشق آدم به آدم . حتی بدون اون و تمام ساید افکتاش میشه ازدواج کرد و نسل حقیر بشر رو باز هم امتداد داد و هیچ رنج هم نبرد، شده که میگم. اما وقتی پای عشق میاد وسط هزار و یک بلا و مکافات با خودش میاره، مگه میشه عاشق باشی ‌و گرفتار جنون انحصارطلبی نشی؟ من که سرآمد انحصار طلبانم به شخصه! میاد و حسادت میاره غیرت میاره انتظار میاره. میاد و رنج تنهایی رو مضاعف میکنه. کاش در کنار اینهمه کشف و اختراع بیهوده، دانشمندا یه قرصی آمپولی اختراع میکردن میخوردی یا میزدی میشدی سیب زمینی! نه لبخندی دلتو میلرزوند نه چشمی ویرانت میکرد نه لبی داغت، نه غمزه ی چشمکی مبتلات. میخوردی یا میزدی مصون میشدی از گزند هر تیر نگاه مست صیادی... من که با خودم شرط و شروطها رو گذاشته بودمو قول و قرارها رو محکم کرده بودم، پس چرا وقتی وقتش شد بی اختیار شدمو دل بی صاحب فرمونو گرفت دستشو پا رو گذاشت رو گاز؟! مگه صدبار نگفتی بخودت وقتی این مسته سوییچو نده بهش ! وا دادی آخرش دختر! وا دادی . باش تا صبح دولتت بدمد  رشتآک...ادامه مطلب

شما هر چی فونت رو بزرگتر کنی فایده نداره، کسی که نخواد بخونه.. نمی خونه..

رشتآک...

اونجایی که سیاوش خوند: "روی شاخه های دوری چه خوشی داره صبوری؟" باید یادمون میموند که صبر چاره نیست. نبوده هیچوقت. علی الخصوص وقتی گره بخوره به جغرافیا.

#نازنین_هاتفی #آبان

رشتآک...

‏توی فیلم فارست گامپ، یه دیالوگ غم‌انگیز بود، می‌گفت: چرا منو دوست نداری؟! من آدم باهوشی نیستم اما میدونم عشق چیه. میفهمم منو دوس نداری..

#دیالوگ

رشتآک...

و زن زیباست :) 

رشتآک...

اینایی که در جریانن یکی دوسشون داره، بعد ادا بی تفاوت ها رو در میارن..

منفور تر از اینا خودشونن :|

رشتآک...

فقط من با آهنگ " من همون جزیره بودم "  سیاوش قمیشی؛

یاده تایتانیک می افتم ، یا شما هم همینطور؟؟ :|

رشتآک...

امشب موجود ناشناخته ایی افتاده به جونم و هی میگه گریه کن‌.. . میشه رو شونه ام . رو گونه ام. جلوی تختم . رو فایل صورتی.. .‌حتی رو اون طاقچه پر از گل.. میشینه و دستش و میزاره زیر چونه اش و میگه .. هی میگه .‌ هی میگه ..

رشتآک...